KARABAĞ OLAYLARININ ARKA PENCERESİ

26 Şubat Azerbaycan’ın Karabağ bölgesinde 29 yıl önce Hocalı ve çevresinde 613 kişinin katledilmesi ve bir milyon insanın sürgün edilişinin yıldönümüdür.

29 yıl önce bölgede yaşanan insanlık dışı acının hatırası ile yüzleşirken, Azerbaycan Ordusunun 27 Eylül 2020 tarihinde işgal altında bulunan topraklarını kurtarmak üzere başlattığı harekatta başarılı sonuçlar alındığı Türk kamuoyunca da bilinmektedir.

Bu başarılı askeri harekat Türkiye’de başta Bolu, Kayseri, Bursa, Ankara, İstanbul olmak üzere bir çok ilde yüksek noktalara asılan Azerbaycan bayrağı ile Anadolu Türklerinin Azerbaycan ordusunun başarısına destek olduğu gözlenmişti.Bu gelişmeler sürerken zaman zaman ateş kes kararları alınmış, ancak saldırgan Ermeni çeteleri bu kararları ihlal ederek yerleşim bölgelerindeki yapıları ateşe vererek bölgeyi terk etmişlerdi.

Bütün bu gelişmeler sürecinde Azerbaycan’a en yakın mesafede olan ve otuz yıl önce 613 insanın öldürüldüğü bir milyon insanın topraklarından sürüldüğü sırada Ermenilerin can kaybı vermemesi için Rusya’nın telkinleriyle Hocalı'ya girilememiştir. Bunun nedeni olarak orada stratejik bir unsur olarak görülen hava limanını kullanma düşüncesi ile buna engel olmuştur. Oysa Hocalı Azerbaycan için bir şahdamar aynı zamanda onur meselesidir. Dağlık Karabağ üzerinde yaşanan çatışmalar sürecinde her nedense önceden hazırlandığı bilinen üçlü bir protokol oyunun bir parçası olarak gündeme düşen on bir maddelik protokolün içeriği gerçeği ortaya koymuştur.

Nedir bu gerçek?

Ermeni tarafının mağlubiyeti başbakan Paşinyan tarafından trajik bir üslupla "Başka şansım yoktu. Rusya ve Azerbaycan Devlet Başkanları ile Karabağ savaşının sonu için anlaşma imzaladım. Açıklama metni benim ve halkım için inanılmaz acı verici" demesi karşısında alelacele yapılan ateş kes ardından gece yarısı yapılan oturumla açıklanan protokole imza koyan Azerbaycan Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı İ. G. Aliyev, Ermenistan Cumhuriyeti Başbakanı N. V. Paşinyan ve Rusya Federasyonu Başkanı V. V. Putin tarafından imzalanan deklarasyonun ilk iki maddesi şöyledir.

1- Dağlık Karabağ çatışma bölgesindeki ateşkesi ve tüm askeri harekatın 10 Kasım 2020 tarihinde Moskova saati ile 00.00’da durdurulması planını ilan eder. Bundan sonra “Taraflar” olarak anılacak olan Azerbaycan Cumhuriyeti ve Ermenistan Cumhuriyeti, şu anda ellerinde bulundurdukları bölgelerde kalacaklardır.

2- Ermenistan tarafının elinde bulunan, Azerbaycan’ın Kazak Bölgesi, Ağdam bölgesi ve toprakları 20 Kasım 2020 tarihine kadar Azerbaycan’a geri verilecektir.

Söz konusu protokolün dikkat çeken bir başka maddesinde ise;

4-Rusya Federasyonu barışı gücü, Ermenistan silahlı kuvvetlerinin çekilmesiyle eş zamanlı olarak bölgeye konuşlandırılacaktır. Rusya Federasyonu barış gücünün bölgedeki varlığı 5 yıl olup, bu süreç tarafların sürenin bitimine 6 ay kala itiraz etmemeleri halinde otomatik olarak 5 yıllık periyodlarla yeniden uzar.

Anlaşma protokolunda yer verilen bir başka madde ise tamamen geleceğe yönelik bölgede iskan edilecek nüfusun kimlerden olacağı bilinmeden Rus vatandaşlığı verileceği şeklinde planlanması manidardır.

9-Bölgede yerinden edilmiş siviller ve mülteciler, Dağlık Karabağ topraklarına ve BM Mülteciler Yüksek Komiserliği'nin kontrolü altındaki komşu bölgelere geri döndürülecektir.

Denilmektedir.

Bunun hemen ardından; Rus oyunu olarak görülen sözde Barış Gönüllüleri eliyle bu kısa süre içinde 52.000 Ermeni’nin Dağlık Karabağ topraklarına yerleştirilmesi yanı sıra Rusçanın ikinci dil olarak kabul edilmesi, 20 Şubat 2021 tarihinde Hankendi’nde sözde Dağlık Karabağ Bağımsızlığının yani işgalin yıldönümünde terörist Ermenilerle Rus askerlerinin birlikte kutlama törenleri düzenlemesi gibi örnekler Karabağ zaferinin ardından barışı gölgeleyen gelişmelerdir. Üstelik bu nüfusun bölge ve Türkiye için tehlike yaratabilecek Ermeni mi, PKK ve ASALA militanları olup olmadığı uydu bir devlet yaratılma planları vardır.

Söz konusu maddeler ve diğerlerinde görüldüğü gibi Rusya Federasyonu uygun gördüğü noktalarda asker bulundurması ve Azerbaycan topraklarına açılacak olan koridorların denetiminin kendi elinde bulundurması bölge hakimiyetinin kendi nüfuz bölgesi olduğu anlamını taşımaktadır.

Şimdi 30 yıllık zulümden sonra savaşın galip tarafı olan Azerbaycan yetkililerine sormak gerekir; madem işgalcileri bölgenin büyük bir bölümünden çıkardınız, madem onca Mehmetçik kan akıttı, neden işgal altında bulunan Hocalı kurtarılamadı?

Hocalı’da bulunan hava alanının Rusya’nın yarınlarda ki emelleri için elden bırakılmasını istememesi Azerbaycan’ın bölgesel hukukuna müdahale değil de nedir?

Bunun da ötesinde bölgede Rus nüfuzunun giderek artığı, Dağlık Karabağ bölgesinde resmi dil olarak Rusçanın kullanıldığı bilgilerinin alınması ortada uydu bir Rusya bölgesi yaratılmaya çalışıldığı düşüncesini yaratmaktadır.

Bize göre Hocalı’nın bölgesel bir entrika ile gözden çıkarılması siyaseten prestij kaybından başkası değildir. Uzunca bir zamandan beri Türk ve dünya medyasında da yer almayan Karabağ sorunu dün olduğu gibi bugünde günceliğini koruyamaması Rusya’nın bölgeye hakim olma sürecine bırakılmasıyla ilgilidir.